چهارده روز است در راهم مسیری  طولانی را  باید طی  کنم گاهی کولبارم را برزمین میگذارم تا کمی خستگی از تن برون کنم دراین سفر همه امکانات موجودرا باخود دارم  کولبارم سنگین است گاهی برای حمل آن پشتم خم میشودوقدرت قدمهایم را میگیرد باید از بسیاری از آنها چشم بپوشم  تا کولبارم سبک تر شود یک ترس موهوم مرا رنج میدهد شاید این به کارت آید وآن اما نه این سفر با همه سفرها تفاوت دارد در این سفر ابزار تودل تو وباور تو  است ومهمترین ابزارارده محکم وایمان متبلور است نمیتوانی بدون آنها قدمی بر داری تصمیم خود را جدی گرفتم وهمه آن چیزها که مرا بخود مشغول میداشت ومرا تامین کرد از خود جدا کردم با یک برنامه ریزی نو محدودیتهایی را که باید رعایت کنم وتعریفی که ازین سفر داشته باشم برایم مهم شد در این سفر من آدم منظمی باید باشم وقت شناس هوشمند ودارای انگیزه وعشق به نشانه ها توجه کنم پرتگاهها را بشناسم طبق برنامه به پیش بروم نه طبق امیال نفسانی خود  . حدود را بشناسم رعایت کنم با هرکس روبرومیشوم از رفتار تا کدار وداد ستد وغیره حواسم باشد براعضاء جوارح خود کنترل داشته باشم زبانم نگاهم واین میسر نبود مگر این که روی خودم ومعرفت شناختم از خو د.هستی وجامعه افزون گردانم من کجا هستم برای چه وچه کس مر ادعوت کرده است بدینجهت کوشش کردم تابا هر قدم سبکبال سفرکنم وگرنه می مانم از کنار برکه های خنک گوارا عبور کردم بدون این که لبی تر کنم مناظرفراوانی را مشاهده کردم اما گذاشتم وگذر کردم گاهی بخودم نهیب زدم حرکت کن  به راهم ادادمه دادم خورشید همچون کوره آتشفشان برجسم جانم می تابید ومن در نیمه روز گر . میگرفتم در میان این گر گرفتن دوربین عکاسی ذهنم فعالانه عکس میگرفت هرچه میخواستم در اختیارم بود اما من از آن استفاده نمیکردم همسفر من همه جا دستم را میگرفت  گاهی خستگی وعطش اما همسفر من میگفت تشنگی را تجربه کن او به من میگفت عمر سفر کوتاه است تو باید به دستاورد آن بیشتر توجه کنی به صدای زنگ کاروان گوش بسپار تا آرام بگیری .صدای زنگ کاروان بیدارم میکرد ومیدیدم همه مردم در حال رفتن هستند کسی از کسی چیزی نمی پرسید در این سفر من هرچه دلتنگی بود فروگذاشتم از بخل حسرت هوس نفسانی خودم رامبرا کردم باگذشت هر روز گندمی را در در زمین میکاشتم وبه آن آب میدادم در چشمه سار نماز خود را شستشو میدادم با عطر صلوات خودم را معطر می نمودم ودر بین راه دست هر افتاده را گرفتم ودستاوردی بسیار با ارزش که دعای خیر مردم ولبخند آنان بود را دریافت نمودم دعای خیر مردم خوب وبا وفا مردمی که دوستشان دارم  در این سفرکولبارم را که پر از محبت وعشق بود هزینه کردم ونوشتم خدایا نشانم بده راه نیکی خیرعطا کن براین بنده دریای حلم  دراین سفر من از ظلمت این عالم به سوی نور پناه می جستم وهمسفر من ایمان من بود  وبگذریم که چه عجایب دیدم وچه مرامها ومن براهم ادامه دادم تا روز آخرو گزارشهای بعدی موفق باشید

اثرصدیقه اژ ه ای 

                               مدیر وبلاگ تسنیم